داستان قابیل و هابیل؛ تمام گناهان مقتول بر گردن قاتل

وَ اتْلُ عَلَیْهِمْ نَبَأَ ابْنَیْ آدَمَ بِالْحَقِّ إِذْ قَرَّبا قُرْباناً فَتُقُبِّلَ مِنْ أَحَدِهِما وَ لَمْ یُتَقَبَّلْ مِنَ الْآخَرِ قالَ لَأَقْتُلَنَّکَ قالَ إِنَّما یَتَقَبَّلُ اللَّهُ مِنَ الْمُتَّقِینَ (27) لَئِنْ بَسَطْتَ إِلَیَّ یَدَکَ لِتَقْتُلَنِی ما أَنَا بِباسِطٍ یَدِیَ إِلَیْکَ لِأَقْتُلَکَ إِنِّی أَخافُ اللَّهَ رَبَّ الْعالَمِینَ (28) إِنِّی أُرِیدُ أَنْ تَبُوءَ بِإِثْمِی وَ إِثْمِکَ فَتَکُونَ مِنْ أَصْحابِ النَّارِ وَ ذلِکَ جَزاءُ الظَّالِمِینَ (29).

داستان دو فرزند آدم را به حق بر آنها بخوان، هنگامى که هر کدام عملى براى تقرب [به پروردگار] انجام دادند[هابیل قوچی و قابیل زراعتی به عنوان قربان در نظر گرفتند] اما از یکى پذیرفته شد و از دیگرى پذیرفته نشد[قابیل به هابیل] گفت: بخدا سوگند تو را خواهم کشت [هابیل] گفت [من چه گناهى دارم؛ زیرا] خدا تنها از پرهیزکاران می‏پذیرد! اگر تو براى کشتن من دست دراز کنى من دست به قتل تو نمى گشایم؛ چون از پروردگار جهانیان میترسم! من می خواهم با گناه من و خودت برگردی و از دوزخیان گردى و همین است سزاى ستمکاران!