افطار؛ حلوا یا خرما یا آب ولرم

الکافی (ط - الإسلامیة)، ج‌4، ص152(کلینی:329)

1. عَلِیُّ بْنُ إِبرَاهِیمَ عَنْ أَبِیهِ عَنِ ابْنِ أَبِی عُمَیرٍ عَنْ رَجُلٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: إِذَا أَفطَرَ الرَّجُلُ عَلَى المَاءِ الفَاتِرِ نَقَّى کَبِدَهُ وَ غَسَلَ الذُّنُوبَ مِنَ القَلْبِ وَ قَوَّى البَصَرَ وَ الحَدَقَ.

امام صادق علیه السلام: وقتی کسی با آب ولرم افطار کند کبدش را تمیز می کند و قلبش را از گناهان می شوید و بینایی و مردمک چشم را تقویت می کند.

2. مُحَمَّدُ بْنُ یَحیَى عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ أَحمَدَ عَمَّنْ ذَکَرَهُ عَنْ مَنْصُورِ بْنِ العَبَّاسِ عَنْ صَفوَانَ بْنِ یَحیَى عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ مُسکَانَ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: کَانَ رَسُولُ اللَّهِ ص إِذَا أَفطَرَ بَدَأَ بِحَلوَاءَ یُفْطِرُ عَلَیهَا فَإِنْ لَمْ یَجِدْ فَسُکَّرَةٍ أَوْ تَمَرَاتٍ فَإِذَا أَعوَزَ ذَلِکَ کُلُّهُ فَمَاءٍ فَاتِرٍ وَ کَانَ یَقُولُ یُنَقِّی المَعِدَةَ وَ الکَبِدَ وَ یُطَیِّبُ النَّکهَةَ وَ الفمَ وَ یُقَوِّی الْأَضرَاسَ وَ یُقَوِّی الحَدَقَ وَ یَجْلُو النَّاظِرَ وَ یَغْسِلُ الذُّنُوبَ غَسْلًا وَ یُسَکِّنُ الْعُرُوقَ الهَائِجَةَ وَ الْمِرَّةَ الغَالِبَةَ وَ یَقطَعُ البَلغَمَ وَ یُطْفِئُ الحَرَارَةَ عَنِ المَعِدَةِ وَ یَذهَبُ بِالصُّدَاعِ.

امام صادق علیه السلام: پیامبر با حلوا افطار می کردند، اگر نداشتند با چیز شیرین یا چند عدد خرما و اگر هیچ یک از اینها نبود با آب ولرم و می فرمودند: آب ولرم معده و کبد را تمیز می کند و نفس و دهان را خوشبو و پاکیزه می کند و دندان آسیا و بینایی را تقویت می کند و موجب جلای نظر می شود و گناهان را به کلی می شوید و عروق دچار هیجان و زرداب(صفرا) را تسکین می دهد و بلغم را قطع می کند و حرارت معده را خاموش می کند و سردرد را از بین می برد.

3. عَلِیُّ بْنُ إِبرَاهِیمَ عَنْ أَبِیهِ عَنْ جَعفَرِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ الْأَشعَرِیِّ عَنِ ابْنِ الْقدَّاحِ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: کَانَ رَسُولُ اللَّهِ ص أَوَّلُ مَا یُفْطِرُ عَلَیْهِ فِی زَمَنِ الرُّطَبِ الرُّطَبُ وَ فِی زَمَنِ التَّمْرِ التَّمْرُ.

امام صادق علیه السلام: پیامبر اولین چیزی که در زمان رطب با آن فطار می کردند، رطب و در زمان تمر، تمر بود.