جهل و بی خبری مردم

از امام حسین علیه السلام روایت شده است:

پیامبر اکرم ص وقتی در قرائتش به این آیه می‌رسید که «پس چگونه است وقتی از هر امتی شاهدی بیاوریم و تو را بر آنان شاهد آوریم» (نساء/41) می‌گریست؛

ببینید اینکه شاهد است چگونه می‌گرید، در حالی که کسانی که قرار است در مورد آنها شهادت دهد می‌خندند!

به خدا سوگند اگر جهل و بی‌خبری نبود، هیچ دندانی نمی‌خندید [= خنده‌ای که دندان را نمایان سازد، رخ نمی‌داد] ؛

آخر، چگونه بخندد کسی که صبح و شام می‌کند در حالی که مالک خویش نیست [= اختیار خود را ندارد] و نمی‌داند که چه بر او رخ خواهد داد: از گرفته شدن نعمتی تا نزول بلایی و یا مرگی ناگهانی؟! و پیش رویش روزی است که نوزادان را پیر می‌کند و کودکان را ریش سفید گرداند و بزرگان را مست سازد و بارداران [= زنان حامله] بارشان بیندازند و مقدارش از حیث عظمت هول و هراسش پنجاه هزار سال است پس إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَیْهِ راجِعُونَ.

 إرشاد القلوب إلی الصواب (للدیلمی)، ج‏1، ص97 

قَالَ الْحُسَیْنُ ع ... إِنَّ النَّبِیَّ ص بَکَی حِینَ وَصَلَ فِی قِرَاءَتِهِ «فَکَیْفَ إِذا جِئْنا مِنْ کُلِّ أُمَّةٍ بِشَهِیدٍ وَ جِئْنا بِکَ عَلی‏ هؤُلاءِ شَهِیداً» فَانْظُرُوا إِلَی الشَّاهِدِ کَیفَ یَبْکِی وَ المَشْهُودِ عَلَیْهِمْ یَضحَکُونَ وَ اللَّهِ لَوْ لَا الجَهْلُ مَا ضَحِکَتْ سِنٌّ فَکَیفَ یَضحَکُ مَنْ یُصْبِحُ وَ یُمْسِی وَ لَا یَمْلِکُ لِنَفْسِهِ وَ لَا یَدْرِی مَا یَحْدُثُ عَلَیْهِ مِنْ سَلْبِ نِعمَةٍ أَوْ نُزُولِ نَقِمَةٍ أَوْ مُفَاجَاةِ مَیتَةٍ وَ أَمَامَهُ یَوْمٌ یَجعَلُ الْوِلدانَ شِیباً یُشِیبُ الصِّغَارَ وَ یُسْکِرُ الْکِبَارَ وَ تُوضَعُ ذَوَاتُ الْأَحمَالِ وَ مِقدَارُهُ فِی عِظَمِ هَوْلِهِ خَمْسُونَ أَلفَ سَنَةٍ فَ إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَیْهِ راجِعُونَ.

@YekAaye