آخرین وصیت امام صادق علیه السلام

ثواب الأعمال و عقاب الأعمال؛ ص228(شیخ صدوق:381)

حَدَّثَنِی مُحَمَّدُ بْنُ عَلِیٍّ مَاجِیلَوَیْهِ عَنْ عَمِّهِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِیٍّ الْقُرَشِیِّ عَنِ ابْنِ فَضَّالٍ عَنِ الْمِیثَمِیِّ عَنْ أَبِی بَصِیرٍ قَالَ دَخَلْتُ عَلَى أُمِّ حَمِیدَةَ أُعَزِّیهَا بِأَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع فَبَکَتْ وَ بَکَیْتُ لِبُکَائِهَا ثُمَّ قَالَتْ یَا أَبَا مُحَمَّدٍ لَوْ رَأَیْتَ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ عِندَ الْموْتِ لَرَأَیتَ عَجَباً فَتَحَ عَیْنهُ ثُمَّ قَالَ اجمَعُوا لِی کُلَّ مَنْ بَیْنِی وَ بَینَهُ قَرَابَةٌ قَالَتْ فَلَمْ نَتْرُکْ أَحَداً إِلَّا جَمَعنَاهُ قَالَ فَنَظَرَ إِلَیْهِمْ ثُمَّ قَالَ إِنَّ شَفَاعَتَنَا لَا تَنَالُ مُستَخِفّاً بِالصَّلَاةِ‌.

ابوبصیر: بر ام حمیده(همسر امام) وارد شدم که به خاطر[شهادت] اباعبد الله(امام صادق) علیه السلام به ایشان تعزیت و تسلیت بگویم، پس ایشان گریست و من هم با گریه او گریستم سپس گفت: ای ابامحمد(منظور همان ابابصیر است)! اگر حضرت را موقع مرگ می دیدی چیز عجیبی می دیدی، ایشان چشمشان را باز کردند و فرمودند: "تمام خویشاوندان مرا جمع کنید" و ما نیز همه را جمع کردیم سپس حضرت به آنها نگاه کرد و فرمود: شفاعت ما به کسی که نماز را سبک بشمارد نمی رسد.

پی نوشت: عمدا به تاخیر انداختن نماز و در آخر وقت خواندن، با عجله خواندن و ... شاید مصادیقی از استخفاف و سبک شمردن نماز باشد و شاید ترک نماز استخفاف محسوب نشود چون اصلا نمازی در بین نیست تا استخفاف تحقق یابد لکن چنین کسی به طریق اولی محروم از شفاعت خواهد بود.