کمک مالی به نیازمندان

بخشی از نامه 31 نهج البلاغه

 وَ إِذَا وَجَدتَ مِنْ أَهْلِ الفَاقَةِ مَنْ یَحْمِلُ لَکَ زَادَکَ إِلَى یَوْمِ الْقِیَامَةِ فَیُوَافِیکَ بِهِ غَداً حَیْثُ تَحتَاجُ إِلَیْهِ فَاغتَنِمْهُ وَ حَمِّلْهُ إِیَّاهُ وَ أَکْثِرْ مِنْ تَزْوِیدِهِ وَ أَنتَ قَادِرٌ عَلَیْهِ فَلَعَلَّکَ تَطْلُبُهُ فَلَا تَجِدُهُ وَ اغتَنِمْ مَنِ استَقرَضَکَ فِی حَالِ غِنَاکَ لِیَجعَلَ قَضَاءَهُ لَکَ فِی یَوْمِ عُسرَتِک‏.

ترجمه محمد دشتی:

اگر مستمندى را دیدى که توشه ‏ات را تا قیامت می ‏برد، و فردا که به آن نیاز دارى به تو باز می ‏گرداند، کمک او را غنیمت بشمار، و زاد و توشه را بر دوش او بگذار، و اگر قدرت مالى دارى بیشتر انفاق کن، و همراه او بفرست؛ زیرا ممکن است روزى در رستاخیز در جستجوى چنین فردى باشى و او را نیابى. به هنگام بی نیازى، اگر کسى از تو وام خواهد، غنیمت بشمار، تا در روز سختى و تنگدستى به تو باز گرداند.

وافی، یُوافی: رساندن به...(یک مفعول مستقیم و یک مفعول با واسطه حرف جر باء می گیرد).